Starożytna umiejętność wytwarzania papieru czerpanego dotarła do Nepalu najprawdopodobniej z północy wraz z początkami wymiany handlowej z Tybetem. Papieru tego typu używano w Nepalu powszechnie do połowy XX wieku. Jego wyrobem trudnili się głównie przedstawiciele grup etnicznych Magarów, Gurungów i Rai.Do produkcji papieru używa się kory i włókien z zebranych w lasach gałęzi krzewów z rodziny wawrzynkowatych (np. Daphne papyracia). Pasma kory są oczyszczane, moczone w wodzie, gotowane w zasadowym roztworze powstałym z przelewania popiołu wodą, przemywane i cięte na małe kawałki. Proces trawienia kory jest powtarzany aż do uzyskania odpowiedniej miękkości surowca. Wówczas przy pomocy drewnianego młota mungro ubija się korę a następnie, po dodaniu odrobiny wody, masę tę miesza się do uzyskania możliwie jednolitej konsystencji. Teraz czas na wylanie masy na prostokątne sito wielkości arkusza papieru i proces suszenia.