położenie: północno-wschodni Nepal
dystrykt: Khumbu
powierzchnia: 1148 km kw.
Park Narodowy Sagarmatha założono w lipcu roku 1976. W 1979 wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obejmuje wysokie góry - masywy ośmiotysięczników: Mount Everest, Lhotse, Cho Oyu oraz doliny rzek Bhote Kosi, Dudh Kosi i Imja Khola. Najwybitniejsze szczyty na terenie SNP to Mount Everest 8848 m n.p.m., Lhotse 8501 m n.p.m., Cho Oyu 8201 m n.p.m., Pumori 7161 m n.p.m., Ama Dablam 6812 m n.p.m., Thamserku 6623 m n.p.m., Kang Taiga 6779 m n.p.m. oraz Gyachung Kang 7952 m n.p.m.. Tutaj ciągną swe jęzory jedne z najdłuższych himalajskich lodowców, m.in.: Lodowiec Khumbu pod Everestem, Lodowiec Nuptse, Lodowiec Lhotse, Lodowiec Imja, Lodowiec Ngozumpa (w dolinie Gokyo), Lodowiec Sumna, Lodowiec Nangpala.
Klimat jest surowy - lato chłodne i wilgotne, zima - sucha i zimna. Średni opad roczny nie przekracza 1000 mm. Świat roślinny parku jest stosunkowo ubogi, nie może to jednak dziwić - praktycznie cały park położony jest powyżej 3000 m n.p.m. Pomimo tego mamy tu 11 gatunków endemicznych. 3% powierzni zajmują lasy, 28% łąki i pastwiska, aż 69% cała wysokogórska skalista reszta. Las sosnowo-świerkowy dochodzi od południa do wysokości około 3500 m n.p.m. W marcu i kwietniu kwitną drzewiaste rododendrony. Powyżej granicy lasu prócz pojedynczych jałowców króluje niska roślinność alpejska. Przyroda rozkwita na krótki okres lata - w lipcu i sierpniu. Z wysokogórskich łąk korzystają kozice - himalajskie tary i gorale, jaki i niedzwiedzie himalajskie. W niższych leśnych partiach parku żyją langury. Stosunkowo bogata jest populacja ptaków - obejmuje prawie 200 gatunków, w tym bajecznie kolorowe nepalskie bażanty - olśniaka himalajskiego i tragopana satyra (sąsiadów w krakowskim ZOO :). Park jest zamieszkany przez około 3500 Szerpów, przede wszystkim buddystów tybetańskich linii nigmapa. Główne osady to Namche Bazar, Khumjung, Khunde, Thame, Tengboche, Pangboche i Phortse. Dzisiaj Szerpowie zajmują się głównie obsługą turystów, trekkerów i alpinistów, maja jednak przebogate tradycje handlowe i pasterskie. Uprawiają malutkie ale zadziwiająco smaczne ziemniaki. Region jest często odwiedzany przez trekkerów. Przez teren parku wiodą jedne z najpiękniejszych szlaków trekkingowych świata: trasy do Doliny Gokyo, Doliny Chukhung, w rejon Lodowca Khumbu, tutaj też znajduje się wiele trudniejszych szczytów trekkingowych.
Klimat jest surowy - lato chłodne i wilgotne, zima - sucha i zimna. Średni opad roczny nie przekracza 1000 mm. Świat roślinny parku jest stosunkowo ubogi, nie może to jednak dziwić - praktycznie cały park położony jest powyżej 3000 m n.p.m. Pomimo tego mamy tu 11 gatunków endemicznych. 3% powierzni zajmują lasy, 28% łąki i pastwiska, aż 69% cała wysokogórska skalista reszta. Las sosnowo-świerkowy dochodzi od południa do wysokości około 3500 m n.p.m. W marcu i kwietniu kwitną drzewiaste rododendrony. Powyżej granicy lasu prócz pojedynczych jałowców króluje niska roślinność alpejska. Przyroda rozkwita na krótki okres lata - w lipcu i sierpniu. Z wysokogórskich łąk korzystają kozice - himalajskie tary i gorale, jaki i niedzwiedzie himalajskie. W niższych leśnych partiach parku żyją langury. Stosunkowo bogata jest populacja ptaków - obejmuje prawie 200 gatunków, w tym bajecznie kolorowe nepalskie bażanty - olśniaka himalajskiego i tragopana satyra (sąsiadów w krakowskim ZOO :). Park jest zamieszkany przez około 3500 Szerpów, przede wszystkim buddystów tybetańskich linii nigmapa. Główne osady to Namche Bazar, Khumjung, Khunde, Thame, Tengboche, Pangboche i Phortse. Dzisiaj Szerpowie zajmują się głównie obsługą turystów, trekkerów i alpinistów, maja jednak przebogate tradycje handlowe i pasterskie. Uprawiają malutkie ale zadziwiająco smaczne ziemniaki. Region jest często odwiedzany przez trekkerów. Przez teren parku wiodą jedne z najpiękniejszych szlaków trekkingowych świata: trasy do Doliny Gokyo, Doliny Chukhung, w rejon Lodowca Khumbu, tutaj też znajduje się wiele trudniejszych szczytów trekkingowych.
