NAZWA
Dhaulagiri – z sanskrytu – „biała góra”.
WYSOKOŚĆ
Wysokość głównego wierzchołka Dhaulagiri wynosi 8167 m n.p.m. (w latach zdobywania góry podawano również 8222 m n.p.m.), wierzchołek niższy liczy 7751 m n.p.m.
PIERWSZE WYPRAWY
1818 – pomiary dokonane z nizin Indii wykazują, że Dhaulagiri jest najwyższą górą świata. Uważano tak przez najbliższe 30 lat, dopóki to Kangchenjunga, a później Everest, nie zdetronizowały Białej Góry;
1949 – rekonesans lotniczy doktora Arnolda Heima, pierwsze zdjęcia i nagranie filmowe szczytu;
1950 maj – rusza francuska wyprawa kierowana przez Maurice’a Herzoga – Dhaulagiri okazuje się jednak zbyt trudna – wyprawa w dramatycznych okolicznościach osiąga wierzchołek Annapurny;
1953 – wyprawa szwajcarska kierowana przez sześćdziesięcioletniego wówczas Bernarda Lauterburga; odwrót z wysokości 7400 m n.p.m.;
1954 – wyprawa argentyńsko-austriacka – szef: Francisco Ibanez. Wyprawa osiąga wysokość 8000 m, podczas wspinaczki używano materiałów wybuchowych (!);
1955 – wyprawa niemiecko-szwajcarska, szef: Martin Meier. Osiągnięto 7400 m n.p.m.;
1956 – wyprawa argentyńska, szef: Francisco Ibanez. Być może dotarto na wysokość 7900 m n.p.m.;
1958 – wyprawa szwajcarska, jednym z uczestników jest Jerzy Hajdukiewicz, szef: Werni Straube. Fatalna pogoda krzyżuje plany, mimo tego osiągnięto 7550 m n.p.m.;
1959 – wyprawa austriacka, szef: Fritz Moravec. Wspinacze docierają do wysokości 7800 m n.p.m.;
1960 maj – wyprawa szwajcarska z udziałem wspinaczy z innych krajów, szef: Max Eiselin. Uczestnicy: Hugo Weber, Albin Schelbert, Michel Vaucher, Jean-Jacques Roussi, Ernst Forrer, Peter Diener (RFN), Kurt Diemberger (Austria), Jerzy Hajdukiewicz oraz Adam Skoczylas (Polska), Niyma Dorje, Nawang Dorje, Niyma Tenzing, Urkien II, Ang Dawa IV, Ang Dawa I, Ang Dawa II, Min Bahadur Sherchan- oficer łącznikowy (Nepal), Ernst Saxer i Emil Wick – piloci samolotu, Norman Dyhrenfurth – fotograf i filmowiec wyprawy; pierwsze wejście na szczyt;
1985 styczeń – wyprawa polska. Kierownik: Adam Bilczewski. Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka – pierwsze wejście zimowe.
1818 – pomiary dokonane z nizin Indii wykazują, że Dhaulagiri jest najwyższą górą świata. Uważano tak przez najbliższe 30 lat, dopóki to Kangchenjunga, a później Everest, nie zdetronizowały Białej Góry;
1949 – rekonesans lotniczy doktora Arnolda Heima, pierwsze zdjęcia i nagranie filmowe szczytu;
1950 maj – rusza francuska wyprawa kierowana przez Maurice’a Herzoga – Dhaulagiri okazuje się jednak zbyt trudna – wyprawa w dramatycznych okolicznościach osiąga wierzchołek Annapurny;
1953 – wyprawa szwajcarska kierowana przez sześćdziesięcioletniego wówczas Bernarda Lauterburga; odwrót z wysokości 7400 m n.p.m.;
1954 – wyprawa argentyńsko-austriacka – szef: Francisco Ibanez. Wyprawa osiąga wysokość 8000 m, podczas wspinaczki używano materiałów wybuchowych (!);
1955 – wyprawa niemiecko-szwajcarska, szef: Martin Meier. Osiągnięto 7400 m n.p.m.;
1956 – wyprawa argentyńska, szef: Francisco Ibanez. Być może dotarto na wysokość 7900 m n.p.m.;
1958 – wyprawa szwajcarska, jednym z uczestników jest Jerzy Hajdukiewicz, szef: Werni Straube. Fatalna pogoda krzyżuje plany, mimo tego osiągnięto 7550 m n.p.m.;
1959 – wyprawa austriacka, szef: Fritz Moravec. Wspinacze docierają do wysokości 7800 m n.p.m.;
1960 maj – wyprawa szwajcarska z udziałem wspinaczy z innych krajów, szef: Max Eiselin. Uczestnicy: Hugo Weber, Albin Schelbert, Michel Vaucher, Jean-Jacques Roussi, Ernst Forrer, Peter Diener (RFN), Kurt Diemberger (Austria), Jerzy Hajdukiewicz oraz Adam Skoczylas (Polska), Niyma Dorje, Nawang Dorje, Niyma Tenzing, Urkien II, Ang Dawa IV, Ang Dawa I, Ang Dawa II, Min Bahadur Sherchan- oficer łącznikowy (Nepal), Ernst Saxer i Emil Wick – piloci samolotu, Norman Dyhrenfurth – fotograf i filmowiec wyprawy; pierwsze wejście na szczyt;
1985 styczeń – wyprawa polska. Kierownik: Adam Bilczewski. Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka – pierwsze wejście zimowe.