Do początku XVII wieku bhutańskie doliny są siedzibą wielu odrębnych opartych na klanach jednostek państwowych. Zjednoczenie większej części kraju następuje dzięki Ngawangowi Namgyalowi, który przybył do Bhutanu z Tybetu w wieku lat 20, by po czterech latach z sukcesem stworzyć jeden organizm państwowy zwany Druk Jul. Ngawang Namgyal przyjmuje tytuł szabdrunga, zleca budowę klasztorów i fortów. Kolejne lata to ciągłe wojny z popieranym przez Mongołów Tybetem. Niedługo po śmierci Ngawanga Namgyala udaje się dołączyć do Druk Yul ziemie położone na wschodzie. W drugiej połowie XVIII wieku w Bhutanie pojawiają się Brytyjczycy. Początkowa wzajemna ciekawość i gotowość do ewentualnej współpracy ustępuje z czasem pola nieufności a wręcz wrogości. Od roku 1830 prowadzą one do licznych bitew a w końcu wojny (tzw. wojna o Duars). Konflikt kończy się porozumieniem z roku 1846, na mocy którego Bhutan traci część ziem na południu, otrzymuje jednak za nie corocznie wypłacaną rekompensatę.
Bhutan już od XVII wieku ma unikalny system rządów, zwany choesid: władza jest podzielona między duchowym przywódcą Je Khempo (sanskr. dharma radża) a zajmującym się kwestiami świeckimi Desi (sanskr. dev radża). Kolejni Dharma Radżowie są uważani za inkarnacje szabdrunga. Dev Radżowie spełniają rolę podobną do roli współczesnych premierów. System prawny oparto na etyce buddyjskiej. Bhutan utrzymuje stosunki dyplomatyczne z Tybetem, Ladakhem, Sikkimem oraz królestwem Kućch Bihaar.
Po okresie wewnętrznych animozji i walk, w grudniu 1907 roku powołuje się do życia monarchię. Królem zostaje Ugyen Wangchuk. Rządy, po 19 latach, przejmuje jego syn Dżigme i przewodzi Bhutanowi do 1952 roku. Bhutan pozostaje w izolacji jednak sukcesywnie uchyla przymknięte dotychczas drzwi dla nowych przybyszy i ich idei. Kolejny król – Dżigme Dordże Wangchuk rządzący w latach 1951-1971 znosi pańszczyznę i powołuje zgromadzenie narodowe. W roku 1971 kraj wstępuje do ONZ. Niepokoje ostatnich lat w tym regionie świata nie ominęły także Bhutanu. Problem mniejszości narodowych, trudny do rozwiązania po dziś dzień czy separatyści indyjscy zakładający obozy na terenie niepodległego przecież państwa, to tylko jedne z nich.
Bhutan już od XVII wieku ma unikalny system rządów, zwany choesid: władza jest podzielona między duchowym przywódcą Je Khempo (sanskr. dharma radża) a zajmującym się kwestiami świeckimi Desi (sanskr. dev radża). Kolejni Dharma Radżowie są uważani za inkarnacje szabdrunga. Dev Radżowie spełniają rolę podobną do roli współczesnych premierów. System prawny oparto na etyce buddyjskiej. Bhutan utrzymuje stosunki dyplomatyczne z Tybetem, Ladakhem, Sikkimem oraz królestwem Kućch Bihaar.
Po okresie wewnętrznych animozji i walk, w grudniu 1907 roku powołuje się do życia monarchię. Królem zostaje Ugyen Wangchuk. Rządy, po 19 latach, przejmuje jego syn Dżigme i przewodzi Bhutanowi do 1952 roku. Bhutan pozostaje w izolacji jednak sukcesywnie uchyla przymknięte dotychczas drzwi dla nowych przybyszy i ich idei. Kolejny król – Dżigme Dordże Wangchuk rządzący w latach 1951-1971 znosi pańszczyznę i powołuje zgromadzenie narodowe. W roku 1971 kraj wstępuje do ONZ. Niepokoje ostatnich lat w tym regionie świata nie ominęły także Bhutanu. Problem mniejszości narodowych, trudny do rozwiązania po dziś dzień czy separatyści indyjscy zakładający obozy na terenie niepodległego przecież państwa, to tylko jedne z nich.